Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Si enim ad populum me vocas, eum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Stoicos roga.: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Negare non possum.: Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens.
Beatum, inquit.: Sed fac ista esse non inportuna;
Eam stabilem appellas.: Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Decius, princeps in ea familia consulatus, cum se devoverat et equo admisso in mediam aciem Latinorum irruebat, aliquid de voluptatibus suis cogitabat?

Duo Reges: constructio interrete. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Sin aliud quid voles, postea.

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Satis est ad hoc responsum. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse
praestantius, sin emolumento, summas familiaritates
praediorum fructuosorum mercede superari.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?